Դեպի լույսը

Ժամանակավոր կրկես, կարուսել,

ծաղրածուներդ արցունքներ ունեն,

քո բաց հարթակում.

նույն խաղի մեջ են

հեծյալ ու քայլող. մուրացիկ ու տեր:

Սլաքանման պտույտներում խուլ

ձեռնոցներ են սև կամ ափեր բացված,

nրանք տարբեր են աղերսների մեջ՝

թե գառ չեն ծնվել, գայլեր են դառնում

կամ մատաղացու՝

նույն արյան գույնով:

Քո պտույտներումշղթաներ են սառ,

որոնք կախված են երկնքի մեխից,

այդ զնգոցի մեջ՝

կրկես-կարուսել,

խիղճը հաճախ է բարձրանում խաչին:

Դու հոգին պեղող մի զանգակ դարձիր,

մաքրումի կոչնակ. սթափեցնող ձայն

մոլորյալներին,

ծլնգա, սու՜տ է, սու՜տ է ամեն ինչ:

Մաքրեք ոտքերի ժանգը ու փոշին,

միատեղ նավով պիտի գնաք վեր,

նա ունի միայն փայտե կափարիչ:

Գնալուց առաջ՝ վերելքի պահին

ապաշխարումի շապիկներ հագեք,

որ ասեք՝ մեղա՜:

Հռիփսիմե Հովհաննիսյան

Մեկնաբանություններ